ตอนเธอไม่มีใคร ไม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงไหน
ทำไมเราไม่เจอกัน
ตอนฉันไม่มีใคร ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ตรงไหน
ทำไมถึงไม่พอดีกัน
เขามัน Safe zone แต่ผมมัน Sad zone
บอกว่าเราคบกันแต่เหมือนผมอยู่ Alone
ใจผมอยู่กับคุณ อะใจคุณอยู่กับใคร
บอกจะเลิกกัน มาเคาะกะลาให้หมาดีใจ
อยู่กันสองคน คุณก็แสนดี
พอเวลาที่เขามาผมก็สัมภเวสี
วกวน ปะปน สบสัน ทุกข์ทน ไร้ตัวตน
อย่างกับผมไม่ใช่คน
เป็นคนสำคัญเวลาเขามีปัญหา
มึงไม่ใช่ที่หนึ่ง แต่มึงคือที่ปรึกษา
ยามเขาดีกัน มึงก็ไม่ต่างจากหมา
รอแฟนเขาหลับ เขาถึงจะโทรมาหา
เหมือนเป็นขอทาน ขอเศษเวลา
นั่นมันไม่ใช่ความรัก มันคือความเวทนา
คนที่มาทีหลัง แล้วมันไม่ดังกว่า
คนที่มาทีหลัง เขาเรียกว่าพังกว่า
มาเจอคนที่ใช่ ในเวลาที่ไม่ใช่
มันเป็นความจัญไร ของโชคชะตา
เป็นรองมันช้ำ ที่เดิมซ้ำๆ
โดนเหยียบ โดนย่ำ อยู่ส้นบาทา
ตอนเธอไม่มีใคร ไม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงไหน
ทำไมเราไม่เจอกัน
ตอนฉันไม่มีใคร ไม่รู้ว่าเธอไปอยู่ตรงไหน
ทำไมถึงไม่พอดีกัน
ละแม่นว่านางเอ๋ยอกเอิ้นไห้
แม่นว่าเหลือใจหลายเมื่อน้องมีไผ
ก็ได้แต่จอบก็ได้แต่แนมแซมแลมสายตาบ่กล้าเว้า
บ่ฮักบ่แพงบ่ได้ว่า ตั๋วกันปานหมาเฮ็ดได้จั่งได๋
แสนเสียดายที่คนผู้ฮ้ายคืออ้ายได้แค่ฝัน
ออนซอนแต่เพิ่นผู้เคียงไกล ม่องได่คักม่องได่ไค่ คือสิได้เฮอโอ้
ตอนเธอไม่มีใคร ไม่รู้ว่าฉันอยู่ตรงไหน
ทำไมเราไม่เจอกัน
ตอนฉันไม่มีใคร ไม่รู้
ทำไมถึงไม่พอดีกัน
วกวน ปะปน สบสัน ทุกข์ทน
วกวน ปะปน สบสัน ทุกข์ทน
วกวน ปะปน สบสัน ทุกข์ทน
วกวน ปะปน สบสัน ทุกข์ทน
วกวน ปะปน สบสัน ทุกข์ทน
วกวน ปะปน สบสัน ทุกข์ทน
วกวน ปะปน สบสัน ทุกข์ทน
วกวน ปะปน สบสัน ทุกข์ทน